سیاوش اوستا – دینداری و خردگرایی

در ادیان سامی عادتن و اکثرن خدا پادشاهی است که برخوردار از سربازان و سپاهیان و نمایندگان و پیامبران بسیاری است که هرگاه هر یک را کاری آید او دستوری دهد و آنان را به کار گیرد! در خداشناسی سامی ، خدا دقیقن مانند یک پادشاه است که وزیر و وکیل دارد و پلیس و خبرنگار و حسابدار! که تمامن به امور آدمیان میپردازد و هر لحظه حیات بشر را توسط کاتبانش ثبت میکند و امور را به همت و تلاش نمایندگان و فرستادگانش بر روی زمین رتق و فتق میکند و این خدای فردی و جسمی که هم دست دارد و هم گوش ، نظارت کامل بر تمامی سرزمین و مملوکات خود دارد و کوره های آتش را نیز مهیا کرده است برای گناهکاران و بندگانی از خود او که به فرامینش که توسط رسولانش ابلاغ شده عمل نکرده اند! و این خدای را باغ و باغاتی سرسبز و خرم با دختران زیباروی و همیشه باکره و جویبارها و میوه های همیشگی برای بندگانی که به دستورات به درستی عمل کرده اند ، است و چون هیچکس توانا به دیدن این خدا و پادشاه کون و مکان نیست نمایندگان نامرئی ای توسط او به سوی رسولانش فرستاده میشوند تا نمایندگان ، پیام را به رسول و رسول به مردم ابلاغ کند. در تمامی ادیان سامی معمولن چنین چهره ای از خدا ترسیم شده است و اینکه در بسیاری از مراحل تاریخی سامیان به پرستش اصنام و بتها روی آورده اند نشات یافته از همین خداشناسی جسمیشان بوده است و میخواسته اند تصویر و ترسیمی از خدایشان به دست خود و در خانه ی خود داشته باشند! تا ارتباطشان با خدایشان راحتتر باشد و سریعتر بتوانند به خواسته ها و نیازهای خود با وساطت بتهایشان برسند!
سیاوش اوستا – دینداری و خردگرایی